Калі любоўю незваротнай
Расстання боль не залячу –
Вясновай птушкай пералётнай
Я на Палессе прылячу.
Прымі паклон, зямля святая,
Надзей світальная зара,
Дзе Прыпяць-матухна люляе
Свайго сыночка Мазыра.
Дзе салаўіныя світанні,
Як звон, асвечаны псалмом,
Прабудзяць у душы адхланне
Ружовым сцішаным святлом.
Дзе ночкай мройнаю планіды
Дрыгавічоў, радзімічаў
Снуюць, бы тыя Леаніды,
Між курганоў і селішчаў.
А ў курганах тых дрэмлюць тайны
Забытай спадчыны вякоў.
І ў лад ёй музыкай расстайнай
Ліецца споведзь землякоў…
Ды ў ёй нязбытным крэўным болем –
Трывога матчынай бяды
Штодзённа сэрца маё коле.
Палыніць горыччу гады.
Ніна Аксёнчык
Комментарии
7 лет 50 недель назад
8 лет 5 недель назад
9 лет 14 недель назад
10 лет 13 недель назад
10 лет 17 недель назад
10 лет 46 недель назад
10 лет 51 неделя назад
11 лет 16 недель назад
12 лет 10 недель назад
12 лет 45 недель назад