1
Лётаў да Ніягары.
Бадзяўся каля экватара,
Купаўся ў Сарэнта
I пёкся
На мармуровым Акропалі,
А свайго залатога Палесся
Не выпіў ніводнай кварты,
Глынуў з той крыніцы
Ў юнацтве
Некалькі сініх кропляў.
Я вечна зайздросціў
Сівым акіянскім прасторам,
Успененым штормам,
I мачтам,
I зорным марскім маякам.
А тут жа лясы навальнічныя
Штормам шумелі учора
I кастры партызан
Маякамі здаваліся нам.
Што паездзіў
Па нашай планеце —
Не каюся:
Гарачэй сэрца горнецца
Зараз да роднай зямлі.
Мы, Палессе, з табой
Заўтра чаек марскіх дачакаемся,
Паплывуць праз бары
Караблі,
Караблі,
Караблі.
2
Ты спрадвеку ўсім сэрцы трывожыла
Першароднай журботнай красой.
Ты ляжыш непаўторна прыгожае
У вянках сіняватых лясоў.
Салаўінае і зубрынае
Не застоілася ў цішыні,
I гараць над усёй краінаю
Светлагорска твайго агні.
Тут у Лельчыцах сэрцы лечацца,
I у Добрушы добра жыць.
Задушэўная песня Рэчыцы
Можа кожнага заваражыць.
Век хадзі і любуйся,
А стомішся —
Ля агню на узлессі прысядзь.
Ля былых партызанскіх стойбішчаў
Туманы на ялінах вісяць.
Ты пачуеш тут на змярканні,
На світанні пачуеш ты
Зязюль куванне,
Ласёў рыканне
I матораў голас густы.
3
Два моры рукі працягнуць з даляў
(На мачце ўспыхне зыркі агонь),
Блакітнай хваляй стукнуць у хвалю,
Нібы тугою далонню ў далонь.
I хлынуць, хлынуць дабра патокі.
Да сініх бухтаў праз бары
Саракатонкі і кужаль тонкі,
Соль Салігорска і трактары.
З янтарнай Балтыкі і Чарнамор'я
Злятуцца чайкі і прынясуць
На крыллях водбліск марскіх сузор'яў,
Шмат новых казак і новы сум.
I будзе ўспомніць матросам люба
Пад грукат шторму ў чужых марах
Дзяўчат палескіх вочы і губы,
Бароў палескіх сунічны пах.
Пімен Панчанка
Комментарии
7 лет 50 недель назад
8 лет 5 недель назад
9 лет 14 недель назад
10 лет 13 недель назад
10 лет 17 недель назад
10 лет 46 недель назад
10 лет 51 неделя назад
11 лет 16 недель назад
12 лет 10 недель назад
12 лет 45 недель назад